Keep up the good work
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jos
11 Oktober 2005 | Zuid-Afrika, Soweto
Vandaag brachten we onze tweede dag in Soweto door. Onmetelijk groot, meer dan 50 verschillende wijken, een doolhof waar we zonder onze gids Paul hopeloos in verloren zouden rijden.
We bezochten vandaag de Ditawana school, partnerschool van Kasterlinden en de Lereshe school, partnerschool van Henis-Tongeren.
De Ditawanaschool is de oudste school van Soweto en kenmerkt zich door een leerlingenpopulatie van zeer arme kinderen. Bij heel wat van deze kinderen zijn de ouders naar de stad getrokken en blijven de kinderen bij de grootouders of... alleen. In deze school situren 50% van de kinderen en in onze 'namiddagschool' tot 80% van de kinderen zich binnen het voedselhulpprogramma. ALLE kinderen hebben slechts 1 maaltijd per dag bestaande uit een soort van maizenapap met spinazie. De kinderen uit het voedselhulpprogramma krijgen op maandag, woensdag en vrijdag 1 boterham met jam en op dinsdag en donderdag pap, bonen en soja. Om de maaltijden enigszins te verrijken leggen beide scholen een moestuintje aan. Niet de groene gedachte telt, maar wel de gezondheid van deze kinderen.
Vandaag waren klassen van 45 lln regelmaat, maar we zagen ook kleuterklassen en klassen uit de lagere school van 65 (!) kinderen. De beelden zullen spreken.
Onze bezochte scholen beschikten over een uitgebreid computerpark van wel 40 degelijke computers, hoofdtelefoontjes en printers. Ze werken met Encarta (bij het zoeken op het trefwoord Belgie kwam Dehaene tevoorschijn als premier), surfen op internet en maken gebruik van e-mail. De kinderen beschikken evenwel niet over een beker om water te drinken.
Scholen krijgen een werkingsbudget, maar mogen ook schoolgeld vragen. Beide scholen vragen 50 Rand per jaar (250 Bef). Meer dan de helft van de ouders kunnen deze bijdrage niet betalen.
Alle scholen zijn bijzonder goed onderhouden. Hygiene op school is een topprioriteit.
Verder aanvaardt men dat gemiddeld 5 ouders per maand sterven (voornamelijk Aids - 42% van de bevolking heeft aids).
Het beleid van beide scholen is sterk gericht op ouderparticipatie. Ouders beslissen mee in het schoolbeleid. Het openstellen van de school op zondag voor kerkdiensten of leuke bijeenkomsten, de lokale bevolking inschakelen voor klusjes, sociaal werk verrichten voor deze mensen, dagelijks in contact staan met de ouders, aandacht hebben en hen dagelijks bevragen over hoe het vandaag is en gisteren was,... .
Op de vraag van de zesde klas ivm de schooluniformen: de mensen willen 'waardig' overkomen en gerespecteerd worden. Het loopt hier vol van mensen in uniform met tal van opdrachten(parkingbewaker, winkelbewaker, liftjongen,...). Een schooluniform is voor de kinderen een middel om tot een groep te behoren, gerespecteerd te worden en mistens over 1 kledingpakket te beschikken dat mooi en comfortabel is. De kinderen lopen enkel in deze kledij rond. Van 's morgens tot 's avonds. Misschien hebben ze geen andere kledij. Wat de kleur 'zwart' betreft, hebben we nog geen antwoord. Dit bevragen we morgen. We hebben ondertussen ook al blauwe, groene, rode en gele uniformen gezien.
Na deze serieuze informatie een overzichtje van de leuke hebbedingen:
- Jean heeft op vraag van de kinderen het liedje 'Brand in Mokum' gezongen. Tijdens het lied hebben de kinderen in het Zuidafrikaans meerstemmig meegezongen;
- toen we in de Lereshe-school binnenreden werd Bruno 'omspoeld' door kinderen. De directrice vertelde dat blanke mensen voor deze kinderen een rariteit zijn. Het zoo-gehalte was groot;
- een aantal leerlingen stelden ons volgende vragen: van welke planeet komen jullie ? wonen jullie op de zuidpool of de noordpool ?
Opnieuw blijkt het onvoorwaardelijk geloof in kinderen. Men spreekt over het aanwenden van 'mogelijkheden' in plaats van te wijzen op de problemen, elk kind wordt aangemoedigd om actief te participeren, er worden tal van liederen gezongen. En wanneer deze kinderen de vraag stellen waarom we voor een school uit Soweto hebben gekozen, dan smelten ze wanneer we zeggen dat zij warme, zorgende en lieve mensen zijn.
Tijdens de schoolbezoeken werden we aangenaam verrast door vele liederen, zoeloe-dansen en pracht van een redevoering -voor de vuist weg- over het Afrikaan zijn! Om kippenvel van te krijgen. Linda kreeg terecht traantjes in de ogen waarop een meisje spontaan haar zakdoek aanbood. Met nog meer tranen als gevolg.
So, girls and boys, keep up the good work. Een uitspraak van Paul, onze begeleider, na elk klasbezoek.
We bezochten vandaag de Ditawana school, partnerschool van Kasterlinden en de Lereshe school, partnerschool van Henis-Tongeren.
De Ditawanaschool is de oudste school van Soweto en kenmerkt zich door een leerlingenpopulatie van zeer arme kinderen. Bij heel wat van deze kinderen zijn de ouders naar de stad getrokken en blijven de kinderen bij de grootouders of... alleen. In deze school situren 50% van de kinderen en in onze 'namiddagschool' tot 80% van de kinderen zich binnen het voedselhulpprogramma. ALLE kinderen hebben slechts 1 maaltijd per dag bestaande uit een soort van maizenapap met spinazie. De kinderen uit het voedselhulpprogramma krijgen op maandag, woensdag en vrijdag 1 boterham met jam en op dinsdag en donderdag pap, bonen en soja. Om de maaltijden enigszins te verrijken leggen beide scholen een moestuintje aan. Niet de groene gedachte telt, maar wel de gezondheid van deze kinderen.
Vandaag waren klassen van 45 lln regelmaat, maar we zagen ook kleuterklassen en klassen uit de lagere school van 65 (!) kinderen. De beelden zullen spreken.
Onze bezochte scholen beschikten over een uitgebreid computerpark van wel 40 degelijke computers, hoofdtelefoontjes en printers. Ze werken met Encarta (bij het zoeken op het trefwoord Belgie kwam Dehaene tevoorschijn als premier), surfen op internet en maken gebruik van e-mail. De kinderen beschikken evenwel niet over een beker om water te drinken.
Scholen krijgen een werkingsbudget, maar mogen ook schoolgeld vragen. Beide scholen vragen 50 Rand per jaar (250 Bef). Meer dan de helft van de ouders kunnen deze bijdrage niet betalen.
Alle scholen zijn bijzonder goed onderhouden. Hygiene op school is een topprioriteit.
Verder aanvaardt men dat gemiddeld 5 ouders per maand sterven (voornamelijk Aids - 42% van de bevolking heeft aids).
Het beleid van beide scholen is sterk gericht op ouderparticipatie. Ouders beslissen mee in het schoolbeleid. Het openstellen van de school op zondag voor kerkdiensten of leuke bijeenkomsten, de lokale bevolking inschakelen voor klusjes, sociaal werk verrichten voor deze mensen, dagelijks in contact staan met de ouders, aandacht hebben en hen dagelijks bevragen over hoe het vandaag is en gisteren was,... .
Op de vraag van de zesde klas ivm de schooluniformen: de mensen willen 'waardig' overkomen en gerespecteerd worden. Het loopt hier vol van mensen in uniform met tal van opdrachten(parkingbewaker, winkelbewaker, liftjongen,...). Een schooluniform is voor de kinderen een middel om tot een groep te behoren, gerespecteerd te worden en mistens over 1 kledingpakket te beschikken dat mooi en comfortabel is. De kinderen lopen enkel in deze kledij rond. Van 's morgens tot 's avonds. Misschien hebben ze geen andere kledij. Wat de kleur 'zwart' betreft, hebben we nog geen antwoord. Dit bevragen we morgen. We hebben ondertussen ook al blauwe, groene, rode en gele uniformen gezien.
Na deze serieuze informatie een overzichtje van de leuke hebbedingen:
- Jean heeft op vraag van de kinderen het liedje 'Brand in Mokum' gezongen. Tijdens het lied hebben de kinderen in het Zuidafrikaans meerstemmig meegezongen;
- toen we in de Lereshe-school binnenreden werd Bruno 'omspoeld' door kinderen. De directrice vertelde dat blanke mensen voor deze kinderen een rariteit zijn. Het zoo-gehalte was groot;
- een aantal leerlingen stelden ons volgende vragen: van welke planeet komen jullie ? wonen jullie op de zuidpool of de noordpool ?
Opnieuw blijkt het onvoorwaardelijk geloof in kinderen. Men spreekt over het aanwenden van 'mogelijkheden' in plaats van te wijzen op de problemen, elk kind wordt aangemoedigd om actief te participeren, er worden tal van liederen gezongen. En wanneer deze kinderen de vraag stellen waarom we voor een school uit Soweto hebben gekozen, dan smelten ze wanneer we zeggen dat zij warme, zorgende en lieve mensen zijn.
Tijdens de schoolbezoeken werden we aangenaam verrast door vele liederen, zoeloe-dansen en pracht van een redevoering -voor de vuist weg- over het Afrikaan zijn! Om kippenvel van te krijgen. Linda kreeg terecht traantjes in de ogen waarop een meisje spontaan haar zakdoek aanbood. Met nog meer tranen als gevolg.
So, girls and boys, keep up the good work. Een uitspraak van Paul, onze begeleider, na elk klasbezoek.
-
11 Oktober 2005 - 18:57
Bob:
Ik denk dat jullie voor een heel jaar ervaringen en inspiratie zullen meebrengen. En een traan wegpinken, Linda, het zou mij ook overkomen. Jullie dagboek lezen is boeiende lectuur.
Breng het geloof in kinderen mee en ook de authenticiteit van heel wat mensen daar in Soweto.
Tot volgend verhaal
Bob -
11 Oktober 2005 - 19:02
Yolande:
Bruno,
werkend aan HGW Dag 1 en even tijd nemende om jullie verslag te lezen, dan hoop ik dat je in de driedaagse HGW onze scholen en zoco's en clb-ers de nodige relativiteit kunt bijbrengen, maar ook hoe mensen zo ongeloofwaardig in kinderen blijven gelopen, jullie verslag doet ook mij kippevel krijgen en ja Linda mocht ik er zijn ook een traan.
Bedankt dat jullie zoveel rijkdom met ons delen. -
11 Oktober 2005 - 19:55
Serge:
Hoe is het mogelijk dat kinderen die blijkbaar moeite hebben om in hun primaire voedselvoorziening te voorzien toch laptops op school hebben. Komt dat vanuit de regering of zijn het bedrijven die dat sponsoren?
Hoe verloopt hun internetverbinding?? Kabel??
Groetjes ... -
11 Oktober 2005 - 20:02
Hans Met De Hoed:
Kwam de vraag of jullie van een andere planeet komen door het feit dat Bruno Brand in Mokum meegezongen heeft ?
Alles wijst erop dat er een muzische kerel had moeten meegaan nietwaar. Ik heb trouwens een zwart, blauw en ook geel uniformke.
Mooi wat jullie allemaal vertellen. Dat moet een indringende ervaring zijn. Hopelijk geven jullie voor de ganse groep eens een of meerdere voorstellingen van wat je meemaakte. Een idee voor de driedaagse aan zee ?
Hou je goed en blijf geloven in het grote ideaal van de gelijke kansen.
Hanzie -
11 Oktober 2005 - 23:06
Stiene:
Wel, ik kan alleen maar mijn hoed afdoen voor de prestaties die de mensen daar leveren. En dan durven we hier in België nog eens zuchten als het eens wat moeilijker verloopt (in onze ogen). -
12 Oktober 2005 - 07:35
Zesde Klas:
Wij vinden keiraar dat ze zo weinig te eten hebben maar wel computers. En we vinden het heel erg dat er zoveel ouders sterven.Moest dat bij ons zo zijn , dan zou dat een drama zijn.
Wij zouden zo graag iets willen doen voor die kinderen. Kan dat?
Tot morgen -
12 Oktober 2005 - 13:30
Christine:
Dat warme gevoel van die kinderen herken ik.Collega's ik leef honderd procent met jullie mee.Voor de rest geniet er met volle teugen van.
Tot mails!
Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
